Isla de Pasqua

Olieverf op foto

“Vandaag zie ik het gezicht
dat ik gisteren nog schilderde.
Geliefde herkenning van
lang geleden.”

Deze foto’s werden genomen door Mirjam Geirnaert tijdens haar rondreis op de Paaseilanden. De eilanden met hun immense stenen beelden maakten zulk een indruk op haar dat ze ze een jaar of twee later verwerkte in een verhaal voor een film over vrouwen die hun weg zoeken.

Aangezien op foto’s schilderen iets is wat ik graag doe, vroeg ik haar of ik ze mocht gebruiken om de taferelen die zich op die eilanden afspelen “uit te tekenen” zoals een architect of een designer een huis of een auto eerst in tekening zet. Op die manier wou ik de film mee leven inblazen.

Mij helemaal inlevend in het scenario trachtte ik mij o.a. de ”navel” van de aarde voor te stellen: dat is de hiel- of centrale steen van die stenen die gelinkt zijn met oude, krachtige energieën, met “indalingsplaatsen” en met vogeleieren... Zeldzame en grote vogels herkennen die energieën voeden ze met hun klanken en bevruchten ze.

Zo wordt de “vogelmens” geboren. Evenals de stenen beelden die de energieplaatsen zullen vereeuwigen. Wanneer de magnetische velden van de planeten veranderen – zoals bij een zonsverduistering- kunnen de beelden vederlicht worden door ze om te poolen.

Dimensiepoorten openen zich, het collectieve geheugen wordt geactiveerd en er komt een grotere verbondenheid met de universele scheppende bron…de ultieme uitwisseling met het kosmische hart.

“ Kunnen ook de beelden van de Paaseilanden
opnieuw tot leven worden gewekt?
Mannelijke beelden bevruchten met vrouwelijke energie….?!
Hemelpoorten gaan open. Dankbaarheid.”